t a l k . p l :: Twój Wirtualny pamiętnik

link1
link2
link3

Link :: 13.05.2012 :: 08:30
I co się wczoraj właściwie stało? NIe mam pojęcia, albo zespół napięcia, albo nawarstwiające się kłopoty. W każdym razie sytuacja nie do opanowania.

Kłopoty ze snem, ale to właściwie standard ostatnio. A po nocy niewyspanie i lekki spokój. Byłam bliska powrotu do lepszego życia, samej ale u siebie.

Dużo pomysłów, kłębiące się myśli, warunki, groźby, brak siły, rezygnacja, nienawiść, bezradność, zdenerwowanie to tylko niektóre z odczuwanych przeze mnie emocji.

I przede wszystkim pytanie: Co jest ze mną nie tak? I czy na pewno ze mną? I jeszcze czy wystarczy poczekać, aż mi przejdzie czy takie podejście własnie mnie niszczy?
...
Komentuj(0)

Link :: 18.05.2012 :: 11:20
Beznadzieja, jedna wielka. Wszechogarniająca potrzeba odpoczynku.
Niech ten tydzień sie już skończy. Chce zostać odciążona! Będąc w Krakowie wydaje mi się, że by było inaczej cholera.
Komentuj(1)

Link :: 28.05.2012 :: 00:20
Długa poważna rozmowa i kurczę przerażające wnioski. Wyrosłam w Domu pełnym emocji - wszystkich jakie tylko istnieją. Moja mama jest bardzo emocjonalnym człowiekiem i dochodzę do wniosku, że osobom tak wrażliwym jest strasznie trudno żyć z innymi.Jestem bardzo wrażliwa i choć często czułam się w moim domu podle z powodu nagromadzenia emocji to jestem szczęśliwa, że wyrosłam w takim a nie innym domu. Emocje są bardzo ważne, szanowanie uczuć innych jeszcze ważniejsze. Trzeba tego uczyć od najmłodszych lat. Bo dzięki uczuciom świat ma kolory, słońce się uśmiecha, a chmura deszczowa puszcza nam oko.

Widzę to po sobie, wyszłam za człowieka w którego domu nie było tyle emocji. Były wprawdzie jakieś tam kłótnie, wyzywania, obrażania się, ale nikt nie przejmował się uczuciami innych.

Kłopot w tym, że jak wychodzi się z takiego "zimnego uczuciowo domu", trudno stworzyć coś dobrego z osobą o innych wzorcach. Podejście "jestem zimnym dranie, a kto ulega emocjom jest niezrównoważony emocjonalnie" to nic innego jak obrona przed własną emocjonalnością. Człowiek nie nauczony radzenia sobie z emocjami stara się udawać, że one nie istnieją.

I tu zderzenie się z emocjonalną alternatywą może okazać się tragiczne w skutkach. Bo jak budować dom na tak kompletnie oddalonych od siebie biegunach? Czy to w ogóle możliwe? Czas pokaże, a ja na pewno o tym napiszę.

Na koniec apel!
Uczmy dzieci nazywania emocji, uczmy ich radzenia sobie z nimi, mówmy o nich. One sprawią, że świat będzie piękniejszy.
Komentuj(0)

Talk.pl :: Twój Wirtualny Pamiętnik